Φύγε και μην
πάρεις τίποτα μαζί σου –
φύγε όπως είσαι.
Και κρατήσου σαν
ένα ξύλο
σαπάκι που
τεστάρει τις φουρτούνες
και σου ξεγελά την
πείνα, τη δίψα
και λιγοστεύει με
τη ζωή
όσο που να μη
θυμίζει τι ’ταν πρώτα,
αν γονυπέτησε
κανείς να τ’ ασπαστεί
κάπου και να
χρησίμεψε ερωτικό βοήθημα ζυγός αν εφορέθηκε δοκίμι τής αγάπης.
Να ξεχάσεις για τα
καλά την πλάνη
κι αυτή τη
χιλιαναθεματισμένη ανάγκη.
Φεύγε τα ήσυχα
νερά*
κάνουν το ξύλο
αθάνατο
|